Magiczne dotknięcia (6). Lob Ronaldinho
Stary wyga zaskoczony przez młodego magika, który wkrótce stał się być może najlepszym piłkarzem świata. Czytaj dalej...
Archiwum czerwiec, 2015
-
-
TOP 250. Wayne Rooney (110.)
Subiektywny ranking najlepszych piłkarzy świata ostatnich trzech dekad. Na pozycji 110. Wayne Mark Rooney. Angielski napastnik ur. w 1985 r. w Liverpoolu. Niezwykle pracowity, silny i waleczny z zabójczym strzałem z dystansu. Stanowi o sile ofensywnej reprezentacji i Man Utd. W jego karierze dwa kluby – Everton (77/17) i aktualnie MU (dotychczas 479/230). Trofea tylko z tym drugim; pięć Mistrzostw kraju, dwa Puchary Ligi, trzy Tarcze oraz Puchar Europy i Klubowy Puchar Świata. W reprezentacji Anglii 105 meczów i 48 goli, ale bilans zapewne powiększy. Grał w trzech Mundialach (2006, 2010, 2014) i dwóch Euro (2004, 2012). Strzelał konkretnym ekipom – Argentynie, Holandii, Brazylii (dwukrotnie) i Urugwajowi. Niezbyt lubiany w Chorwacji; im strzelił łącznie cztery gole. Nam strzelił dwa… Na jego koncie mnóstwo wyróżnień indywidualnych. Był m.in. Najlepszym Piłkarzem Sezonu wg piłkarzy, dziennikarzy i dwukrotnie wg kibiców, dwukrotnie także wybierano go Najlepszym Młodym Piłkarzem Roku. Trzykrotnie w Jedenastce Roku w Premier League, tyle razy Najlepszy Angielski Piłkarz. W meczu o KPŚ wybrany Najlepszym Zawodnikiem, a jego bramka w derbach vs. Man City została uznana najładniejszą w historii PL. Z pochodzenia jest Irlandczykiem, wychował się w rodzinie katolickiej. Od dziecka kibicował dwóm klubom – Everton FC i Celtic FC. W młodości trenował boks. Nadal wraca do tej dyscypliny rekreacyjnie, jak mówi: „dla ukojenia”. Jego młodszy brat John także jest piłkarzem i takoż napastnikiem. Obecnie gra w Chester FC. *** Dobrze się ogląda. Enjoy: [tube]IlWZx419E-w[/tube] Dariusz Kimla Czytaj dalej... -
Bitwa o Norymbergę
Dziś mija okrągła, dziewiąta rocznica meczu Portugalia – Holandia w mundialu 2006, zwana Bitwą o Norymbergę. Czytaj dalej...
-
Szarża Krojanty i czwarta liga włoska
W 2012 roku reprezentacja Polski U-17 wywalczyła brązowy medal w Mistrzostwach Europy. Większość piłkarzy z tej drużyny zniknęło z horyzontu, jeden w ogóle przestał grać w piłkę… Czytaj dalej...
-
Historia pewnej fotografii (25)
Chociaż nie brakuje w ostatnim czasie turniejów futbolowych, po raz kolejny w tym cyklu wybieramy wędrówkę w przeszłość bardziej odległą… Czytaj dalej...
-
Sarajewska ściągawka dla poznaniaków
Tej, nie ukrywam, zazdroszczę Wam, lechici, tego wyjazdu. Jednak jako że daleko mi do psa ogrodnika, ujawnię Wam chętnie, co można robić w stolicy Bośni, by miło spędzić czas. Czytaj dalej...
-
Udawanie Greka, czyli hamulec ręczny
Grecy wyszli na boisko z zamiarem, by nie przegrać, a nasi – nie ukrywajmy – bardzo im to ułatwili… Czytaj dalej...
-
TOP 250. Fernando Redondo (111.)
Subiektywny ranking najlepszych piłkarzy świata ostatnich trzech dekad. Na pozycji 111. Fernando Carlos Redondo Neri. Argentyński pomocnik ur. w 1969 r. w miejscowości ulokowanej w aglomeracji Wielkiego Buenos Aires Adrogué. Świetny drybling, przegląd pola i fantastyczna lewa noga. Motor napędowy Realu Madryt końca XX wieku. W jego seniorskiej karierze cztery kluby, trzy kraje, dwa kontynenty. Kolejno – Argentinos Juniors (65/1), Tenerife (103/8), Real Madryt (225/5) i AC Milan (33/0). Z Realem dwa Puchary Europy, dwa Mistrzostwa, Superpuchar Hiszpanii oraz Puchar Interkontynentalny. W Milanie Puchar i Superpuchar Europy, Scudetto i Coppa Italia. W reprezentacji Argentyny 29 meczów i jedna bramka. Byłoby więcej, gdyby nie konflikt omawianego piłkarza z ówczesnym selekcjonerem – Danielem Passarellą. Grał w MŚ 1994 i Copa America 1993 (złoto). W Teneryfie dwukrotnie wybierany Najlepszym Piłkarzem Roku, W Realu dokładnie tak samo. MVP Ligi Mistrzów 1999/00. W Drużynie Roku wg ESM w 1998, dwa lata później wybrany Najlepszym Klubowym Piłkarzem wg UEFA. W 2000 również wyróżniony Trofeo EFE, jako Piłkarz Dekady. To jedyne takie wyróżnienie w historii tego plebiscytu. Gdy Redondo przeszedł do Milanu, pod Estadio Santiago Bernabeu kibice Realu protestowali przeciwko decyzji zarządu. Jego szwagrem jest Santiago Solari. Nasz bohater to człowiek niesamowicie skromny i honorowy; kiedy doznał groźnej kontuzji kolana, tuż po przybyciu do Milanu, zrezygnował z wypłat. Nie chciał pieniędzy za nieprzebywanie na boisku. Oprócz tego próbował oddać mieszkanie i samochód, które dostał od klubu! Od dziecka był kibicem Independiente i marzył o tym, by zagrać w tym argentyńskim klubie. Niestety, tego marzenia nie udało mu się zrealizować… Niedawno pisał o nim nasz redakcyjny kolega Marcin Wandzel tutaj. *** El Príncipe: [tube]Dxt7nYVf1yc[/tube] Dariusz Kimla Czytaj dalej... -
Trzi rogi elwer (6). Lokomotiva Ostrava – Slovan Ostrava
W poprzednim odcinku byliśmy w Czechach na derbach Rychvaldu. Tym razem jesteśmy w Czechach na derbach Ostravy. Czytaj dalej...
-
Rywale do towarzystwa
Z Grekami gramy głównie towarzysko i głównie wygrywamy. Czy tak samo będzie we wtorkowy wieczór w Gdańsku? Czytaj dalej...
