Derby (23). Colo-Colo – Universidad de Chile

Dziś przystanek w Chile, a konkretnie w stolicy tego kraju, gdzie boje toczą dwie wielkie firmy – Colo-Colo i Universidad de Chile.

Derby rozgrywane między tymi klubami nazywane są z jęz. hiszpańskiego „Clásico del fútbol chileno” lub „Superclásico”. Po raz trzeci zakotwiczyliśmy na kontynencie południowoamerykańskim. Szkoda czasu, startujemy.

Santiago de Chile
Santiago, znane także pod nazwą Santiago de Chile, to stolica i największe miasto kraju. Mieszka w nim ok. 5,5 mln ludzi, czyli ponad 30% mieszkańców Chile! Położone jest malowniczo, na przedgórzu andyjskim, nad rzeką Mapocho. Mimo że Santiago pełni oficjalnie rolę stolicy, nie ma tam siedzib rządowych; te znajdują się w nadmorskiej miejscowości Valparaiso.
Miasto założył 12 lutego 1541 r. hiszpański konkwistador Pedro de Valdivia i nazwał go Santiago de la Nueva Extremadura dla upamiętnienia jego miejsca urodzenia w Hiszpanii. Również 12 lutego, tyle że w roku 1817, Chile ogłosiło niepodległość.

Miasto stawia na edukację; doliczyłem się tam prawie 40 wyższych uczelni. Są liczne muzea, parki i ogrody. Jest więc co zwiedzać. Średnia temperatura roczna w tym mieście to 29°C!

Los Albos & La U
Club Social y Deportivo Colo-Colo powstał 19 kwietnia 1925 r. Został założony przez grupę jedenastu piłkarzy klubu Club Social Deportivo y Magallanes. Gracze, nie mogąc porozumieć się z zarządem klubu w sprawach organizacyjnych, założyli własną drużynę. Grupą dowodził David Arellano i to on jest uważany za pomysłodawcę powstania Colo-Colo.

Pomysłodawcą nazwy z kolei, był Luis Contreras. Nazwa klubu, to idea upamiętnienia legendarnego wodza plemienia Mapuczów, którego nazywano Colocolo. Ów legendarny wódz indiański znajduje się w herbie klubu.

Oba kluby podzieliła polityka. Za czasów dyktatury Augusto Pinocheta, Colo–Colo zaczęło osiągać największe sukcesy, a Pinochet został honorowym prezesem klubu.

Przydomki klubu są następujące: Los Albos, El Cacique, El Eterno Campeon, El Popular.

Barwy, to kolory czarny i biały.

Klub swoje mecze rozgrywa na Estadio Monumental David Arellano, który może pomieścić 45 tys. widzów.

Club Universidad de Chile powstał 24 maja 1927 r. przez połączenie klubów Club Nautico i Federacion Universitaria. Pomysłodawcami powstania byli studenci uczelni o nazwie Universidad de Chile. Tłumaczenie etymologii nazwy jest więc zbędne. Klub działał jako filia uczelni do roku 1980, kiedy to został od niej odłączony za sprawą Pinocheta. Kibice Universidad do dziś uważają dyktatora za ich wroga nr 1, o czym szerzej w ostatnim rozdziale…

Przydomki klubu: La U, La Chile, Los Azules, El Chuncho, El Bulla, El Romantico Viajero i El Leon.

Barwy – kolory niebieski i czerwony.

Klub swoje mecze rozgrywa na Estadio Nacional, który może pomieścić 50 tys. kibiców. Obiekt znany jest także pod nazwami – Estadio Nacional Julio Martínez Prádanos i El Nacional de El Coloso Nunoa.

Odległość między stadionami w linii prostej wynosi ok. 4,4 km.

Trofea
Oba omawiane kluby, to najbardziej utytułowane firmy w Chile. Więcej trofeów na swoim koncie ma Colo-Colo, który jest rekordzistą kraju zarówno w ilości tytułów mistrzowskich, jak i pucharów.

Zaraz po Colo-Colo w ilości laurów, lokuje się Universidad de Chile, który tak w mistrzostwach, jak i w pucharach ustępuje tylko omawianemu rywalowi.

Colo-Colo to jedyny klub chilijski, który ma na swoim koncie Copa Libertadores. Klub zdobył ów laur w roku 1991 (wygrana w dwumeczu z paragwajskim Club Olimpia 0:0 i 3:0). Kilkanaście lat wcześniej; konkretnie w roku 1973, „Los Albos” grali w finale tych rozgrywek, wtedy jednak musieli uznać wyższość argentyńskiego Independiente.

Colo-Colo zdobył również Copa Interamericana w 1991 r. (o to trofeum grają Mistrzowie obu Ameryk) i Recopa Sudamericana rok później (to z kolei nasz Superpuchar).

Universidad ma jedno międzynarodowe trofeum na koncie – w roku 2011 zdobyli Copa Sudamericana (to odpowiednik naszej Ligi Europy).

Oto wszystkie klasyczne trofea zdobywane przez oba omawiane kluby ze stolicy Chile:

Colo-Colo
Mistrzostwo Chile – 30 razy
Puchar Chile – 10 razy
Copa Libertadores – 1 raz
Recopa Sudamericana – 1 raz
Copa Interamericana – 1 raz
Łącznie – 43 trofea (40 krajowych i 3 międzynarodowe)

Universidad de Chile
Mistrzostwo Chile – 16 razy
Puchar Chile – 3 razy
Copa Sudamericana – 1 raz
Łącznie – 20 trofeów (19 krajowych i 1 międzynarodowe)

Clásico del fútbol chileno
Łącznie omawiane derby były rozgrywane 221 razy. Lepiej w ogólnym rozrachunku prezentuje się Colo-Colo: 97 wygranych, przy 62 zwycięstwach UdC. Remisy zanotowano 62 razy.

Stosunek bramek – 360:275 dla Colo-Colo.

Pierwsze derby Santiago miały miejsce 7 sierpnia 1938 r. Colo-Colo wygrali wtedy 6:0.
Było to jednocześnie najwyższe zwycięstwo tego klubu w derbach.

Najwyższe zwycięstwo Universidad de Chile to 5:0, które padło w meczu ligowym 29 kwietnia 2012 r.

Najwięcej bramek kibice obejrzeli w derbach rozgrywanych 19.I.1963 r.; wygrana Universidad 6:3 oraz 1.VII.1977 r.; zwycięstwo Colo-Colo 5:4.

Najwięcej bramek w derbach w niebieskich barwach zdobył Carlos Campos (16).
Natomiast w czarno-białych trykotach byli to: Jorge Robledo i Manuel Munoz (po 10 trafień).

Najczęściej w derbach występowali: Misael Esculti (Colo-Colo, 37 meczów) oraz Leonel Sanchez (oba kluby, 33 mecze). O tym drugim piłkarzu kilka słów poniżej…

Najwięcej widzów oglądało derby Santiago 16.XI.1986 r. – prawie 78 tys.

To jeszcze filmik nakręcony przez jednego z kibiców UdC w czasie wspomnianego meczu w 2012:

Grali w obu klubach
Łącznie piłkarzy, którzy w swojej karierze grali w obu omawianych klubach było aż 61. Oto czterech z nich (główne kryteria wyboru, to występy w reprezentacji swojego kraju oraz trofea zdobyte w obu klubach):

Fabian Guevara – Obrońca i pomocnik ur. w 1968 r. w Santiago. W Universidad w okresie 1992-94, w Colo-Colo lata 1996-97. Mimo tak krótkiego pobytu w tych klubach z nimi aż trzy laury mistrzowskie! Mistrzostwo z tym pierwszym klubem i dwa takie triumfy z Colo-Colo.
W reprezentacji Chile 20 meczów i jedna bramka.

Adolfo Nef – Bramkarz, ur. w 1945 r. w Lota. W obu klubach łącznie 16 lat; w UdC 1965-72, w Colo-Colo 1973-80. Z obiema drużynami w sumie pięć trofeów (cztery mistrzostwa i puchar). Był w składzie swojej reprezentacji na MŚ 1974. W kadrze Chile 42 spotkania między słupkami.

Ricardo Rojas – Obrońca, ur. w 1974 r. w Vallenar. W Universidad w latach 1997-00 (53/0), w Los Albos w roku 2008 (18/0). W obu klubach sześć różnych trofeów (trzykrotny mistrz i dwa puchary). W reprezentacji 46 meczów i jedna bramka.

Leonel Sánchez – Lewoskrzydłowy i napastnik, ur. w 1936 r. w Santiago. Jeden z najwybitniejszych piłkarzy chilijskich w historii.
Wychowanek Universidad, gdzie spędził pierwszych 17 lat kariery; lata 1953-69. Tam rozegrał 386 meczów oficjalnych, w których trafiał do siatki rywali 159 razy. Ikona i legenda tego klubu. W jego barwach sześciokrotny mistrz kraju.
Chęć kupna tego gracza wyrażał AC Milan, do transferu jednak nie doszło, ze względu na ówczesne, zawiłe przepisy dotyczące graczy spoza Europy. Ostatecznie sprzedany do sąsiedniego klubu. W Colo-Colo w sezonie 1969/70 (31/2). Z tym klubem również mistrzostwo Chile.

W reprezentacji 84 mecze i 23 gole. Jeden z głównych graczy kadry podczas MŚ w Chile 1962, kiedy to reprezentacja zdobyła III miejsce. Sánchez trafiał na tym turnieju do bramki czterokrotnie. Był także na kolejnych MŚ, w Anglii. Tam rozegrał trzy mecze grupowe nie zdobywając jednak gola. Chile z grupy nie wyszło.
Ojciec piłkarza był zawodowym bokserem.

Garra Blanca & Los de Abajo
Oba kluby posiadają największe rzesze kibiców w Chile i mają swoich fanów w całym kraju. Więcej sympatyków, ze względu na sukcesy sportowe posiada Colo-Colo (wg badań prawie 45% Chilijczyków, to sympatycy tego klubu, podczas gdy Universidad, to ponad 24% fanów w kraju).

Obie grupy kibiców są kompletne pod względem szeroko rozumianego ruchu „Ultras”.
Posiadają na swoim wyposażeniu praktycznie wszystkie elementy potrzebne do kibicowania. Fani w Ameryce Płd. lubują się szczególnie w głośnym dopingu i świecach dymnych. Nie inaczej jest w tym przypadku.

Oba kluby posiadają swoje wpływowe w świecie sportu, polityki i biznesu grupy Barra Bravas.

Fani Colo-Colo, to grupa o nazwie Garra Blanca. Powstała w 1986 r. i jest to najliczniejsza tego typu grupa w kraju.

Pierwszym przywódcą GB był Ivan Vasquez. Nazwa grupy, to inspiracja brazylijską ekipą Corinthians, która nazywa się Garra Negra. Grupa GB wydała pięć albumów muzycznych, na których znajdują się utwory sławiące Colo-Colo.
Grupa Garra Blanca to prawicowy elektorat.

Odpowiednikiem w Universidad jest grupa Los de Abajo. Została założona w 1988 r. w najgorszych czasach dla klubu. Założycielami LdA była grupa młodych przeciwników Pinocheta.

Założyciele byli ogromnie zdeterminowani, ze względu na wsparcie i opiekę, jaką Pinochet otoczył Colo-Colo.
Nietrudno się domyślić, jakie antagonizmy istnieją między fanami obu klubów…

Członkowie grupy to lewicowy i skrajnie lewicowy elektorat, klasa robotnicza, ludzie ubodzy i młodzież studencka.

Los de Abajo są zaangażowani politycznie; mają swoich przedstawicieli we władzach miasta oraz wystawiają swojego kandydata w wyborach parlamentarnych w Chile. Byli pomysłodawcami lewicowych koalicji, które skupiają się wokół Komunistycznej Partii Chile.

Obie grupy Barra Bravas szczerze się nienawidzą (nie ma w tym przesady) i bardzo często dochodzi do awantur między tymi grupami. W ruch idą pięści, pałki, kije, kamienie, broń biała i niekiedy ostra. Co kraj to obyczaj…

Dariusz Kimla