Jugosłowiańska jedenastka polskiej Ekstraklasy

A nawet dwie…

Dawno u nas nie było Jugoli, czas więc nadrobić zaległości. Lubię układać różne jedenastki, tym razem drużyna złożona z piłkarzy z byłej Jugosławii, którzy grali w naszej Ekstraklasie. Tak się zapędziłem w tym wypisywaniu, że do notesu trafiło ponad 20 nazwisk. Postanowiłem więc złożyć dwie jedenastki. Niech będzie tak, że ci drudzy, to rezerwowi.

Obie ekipy zagrają klasycznym ustawieniem 4-4-2. W pierwszej drużynie mamy po trzech Serbów i Chorwatów, po dwóch Macedończyków i Bośniaków, a na dokładkę Słoweniec.

Po nazwisku kolejno w nawiasie rocznik, kraj i klub(y) polskiej Ekstraklasy, w których omawiany grajek występował i statystyki (tylko ligowe).

BRAMKA
Jasmin Burić (1987, Bośnia i Hercegowina, Lech Poznań 116/0)
Wychowanek Čelik Zenica, w Kolejorzu od 2008 r. do dziś. Na jego koncie dwa Mistrzostwa i Superpuchary Polski. W reprezentacji BiH dwa mecze – z Azerbejdżanem i Szwajcarią.

OBRONA
Ivica Križanac (1979, Chorwacja, Górnik Zabrze 13/1, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 49/4)
Zaczynał w HNK Šibenik (byłem, odwiedziłem), potem m.in. Sparta Praga i Zenit St. Petersburg. Do Górnika ściągnął go ówczesny trener zabrzan Waldemar Fornalik, a Ivica zadebiutował w Ekstraklasie meczem z… Ruchem Chorzów.
Znakomity obrońca; w reprezentacji Chorwacji 11 meczów bez gola, z Zenitem zdobywca m.in. Pucharu UEFA i Superpucharu Europy.

Panče Ḱumbev (1979, Macedonia, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 52/3, Legia Warszawa 18/1)
W naszym kraju przez sześć sezonów wyrobił sobie miano niezłego defensora, co zaowocowało transferem z Grodziska do Warszawy. W Dyskobolii Puchar Polski w 2005 r. W reprezentacji swojego kraju dziewięć meczów bez gola.

Mate Lacić (1980, Chorwacja, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 38/1, Zagłębie Lubin 9/0, GKS Bełchatów 97/3)
Oprócz polskiej, grał jeszcze w ligach – chorwackiej, bośniackiej, niemieckiej i izraelskiej. Z klubem z Grodziska Puchar Polski i Ekstraklasy. Lacić, na koniec kariery związał się jeszcze z Cracovią, która grała wtedy na zapleczu E-klasy.

Vlade Lazarevski (1983, Macedonia, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 60/1, Polonia Warszawa 25/0)
Jak widać, pan Drzymała lubił ściągać obrońców z byłej Jugosławii. Lazarevski, to jeszcze większy obieżyświat od Lacicia – Macedonia, Serbia, Ukraina, Chorwacja, Kazachstan, Francja, Albania oraz Bośnia i Hercegowina! W reprezentacji Macedonii aż 43 mecze bez gola.

POMOC
Semir Štilić (1987, Bośnia i Hercegowina, Lech Poznań 106/18, Wisła Kraków 52/16)
Znakomity piłkarz, jeden z najlepszych stranieri w polskiej lidze jakich miałem okazję oglądać – szybki, inteligentny, z niezłą techniką i świetnym strzałem. W 2008 r. wybrany Najlepszym Obcokrajowcem w Polsce w plebiscycie „Piłki Nożnej”. Futbolu uczył się w FC Porto, debiutował jednak w FK Željezničar. Z Lechem Mistrzostwo, Puchar i Superpuchar Polski. W reprezentacji BiH osiem występów bez gola.

Ivica Vrdoljak (1983, Chorwacja, Legia Warszawa 128/20, Wisła Płock 0/0)
Bohater najwyższego transferu do polskiej ligi (1,5 mln euro). W Legii kapitan drużyny przez większość pobytu (sześć sezonów) i jeden z podstawowych ogniw ekipy z Łazienkowskiej. Trzykrotny Mistrz i pięciokrotny zdobywca Pucharu Polski. Aktualnie w Wiśle Płock.

Andraž Kirm (1984, Słowenia, Wisła Kraków 83/16)
Fantastyczny zawodnik, z Wisłą Mistrz kraju. Po występach w krakowskim klubie bardzo udane cztery sezony, najpierw w Holandii (FC Groningen), później na Cyprze (Omonia Nikozja). W reprezentacji Słowenii 71 meczów i sześć goli!

Miroslav Radović (1984, Serbia, Legia Warszawa 240/60)
Na koniec trzech ofensywnych Serbów z Legii. Wg mnie najlepszy obcokrajowiec (choć posiada także polskie obywatelstwo) w lidze od czasów Uche i Arboledy. Mózg i motor napędowy warszawskiej ekipy od dziesięciu sezonów (z krótkimi przerwami na Chiny, Słowenię i Serbię). Dwukrotny Mistrz i pięciokrotny zdobywca Pucharu Polski. Zdobywca mnóstwa laurów indywidualnych, m.in. takie same wyróżnienie jak Štilić, za rok 2011.

ATAK
Stanko Svitlica (1976, Serbia, Legia Warszawa 60/40, Wisła Kraków 2/0)
Pierwszy piłkarz spoza naszego kraju, który zdobył tytuł Króla Strzelców Ekstraklasy. Na Łazienkowskiej idol kibiców, pamiętam, że śpiewano o nim piosenki. Mistrz i zdobywca Pucharu Ekstraklasy. Po kilku średnio udanych sezonach w Niemczech wrócił do Polski; trafił do Wisły, ale niemal od razu nabawił się kontuzji i za dużo w Krakowie nie pograł…

Danijel Ljuboja (1978, Serbia, Legia Warszawa 56/23)
Zanim trafił do Legii grał w doprawdy znakomitych firmach – m.in. PSG, VfB Stuttgart czy Hamburger SV. Często jednak przesuwano go do rezerw i zrywano kontrakty, bynajmniej nie z powodu braku umiejętności, bo tych Serbowi nie brakowało, ale ze względu na krewki charakter i wybuchową osobowość.
Mistrz i zdobywca Pucharu Polski, takoż trofeum identyczne jak Štilić i Radović (w 2012). W reprezentacji 19 meczów i jeden gol.

***

Druga jedenastka to przewaga Serbów (aż sześciu chłopa z tego kraju), dwóch Chorwatów, Bośniak, Czarnogórzec i Słoweniec:

BRAMKA
Matko Perdijić (1982, Chorwacja, Ruch Chorzów 36/0, Cracovia 4/0)

OBRONA
Nikola Mijailović (1982, Serbia, Wisła Kraków 58/1, Korona Kielce 34/0)
Amir Spahić (1983, Bośnia i Hercegowina, Śląsk Wrocław 65/1)
Đorđe Čotra (1984, Serbia, Polonia Warszawa 34/0, Zagłębie Lubin 96/3)
Ivan Đurđević (1977, Serbia, Lech Poznań 105/4)

POMOC
Aleksandar Vuković (1979, Serbia, Legia Warszawa 166/11, Korona Kielce 76/7)
Dimitre Injac (1980, Serbia, Lech Poznań 156/5, Polonia Warszawa 7/0)
Dalibor Stevanović (1984, Słowenia, Śląsk Wrocław 58/7)
Mladen Kašćelan (1983, Czarnogóra, Łódzki KS 53/2, Jagiellonia Białystok 22/0)

ATAK
Ensar Arifović (1980, Bośnia i Hercegowina, Polonia Warszawa 24/6, Łódzki KS 55/14, Jagiellonia Białystok 15/3)
Vuk Sotirović (1982, Serbia, Jagiellonia Białystok 29/8, Śląsk Wrocław 48/17)

Dariusz Kimla