Monaco kontra… Monaco

Sprawdziliśmy, czy ekipa Arsene’a Wengera sprzed 21 lat byłaby lepsza od obecnej drużyny Leonardo Jardima…

W sezonie 1993/94 drużyna Wengera dotarła do półfinału Ligi Mistrzów, w którym dość gładko (0:3) uległa Milanowi. Podopieczni Fabio Capello byli wówczas niczym walec, który rozjeżdża na swojej drodze wszystko i wszystkich.
W drodze do półfinału mistrzowie Francji w eliminacjach dość szczęśliwie przeszli AEK Ateny (1:0 u siebie po samobójczym golu Nicholasa Vlachosa i 1:1 w Atenach – gol Enzo Scifo), a potem nie dali szans Steaule Bukareszt (4:1 u siebie, po dwa gole Juergena Klinsmanna i Victora Ikpeby oraz 0:1 w Bukareszcie). W fazie grupowej dwa razy przegrali z Barceloną (0:1 i 0:2), dwukrotnie ograli Galatasaray (3:0 w Monaco po golach Klinsmanna, Youriego Djorkaeffa i Scifo oraz 2:0 w Stambule po bramkach Scifo i Jerome Gnkako), a także zwyciężyli 4:1 Spartaka Moskwa (gole: Klinsmann, Ikpeba, Djorkaeff, Lilian Thuram), by na Łużnikach zremisować 0:0.

Obecny ćwierćfinalista Champions League, zagrał w tym sezonie osiem meczów, w połowie z nich nie zdobywając gola (w fazie grupowej 0:0 w Petersburgu i Monaco z Benficą oraz 0:1 w Lizbonie, a w 1/8 finału 0:2 u siebie z Arsenalem). Ekipa Jardima dwa razy po 1:0 ograła Bayer Leverkusen (u siebie trafił Joao Moutinho, na wyjeździe Lucas Ocampos), 2:0 Zenita u siebie (gole Aymena Abdennoura i Fabinho) oraz Arsenal na Emirates Stadium 3:1 po trafieniach Geoffrey’a Kondogbii, Dimitara Berbatowa oraz Yannicka Ferreiry Carrasco.

A jak wygląda siła obu ekip, biorąc pod lupę poszczególne pozycje? Oczywiście poniższe rozważania są czysto teoretyczne, aczkolwiek gdyby udało się zestawić w jednym czasie Monaco obecne i Monaco Wengera sprzed 21 lat, pojedynek wyglądałby interesująco. Celowo zestawiłem Monaco z czasów Arsene’a Wengera z Monaco Jardima, które wyrzuciło za burtę Ligi Mistrzów Arsenal… Wengera.

Bramka
Jean Luc Ettori (ur. 1955) vs. Danijel Subasić (ur. 1984)

Niewysoki Francuz (173 cm), całą karierę spędził w klubie z Księstwa. Niekwestionowana legenda – zagrał dla Monaco w 754 meczach!
Z kolei Chorwat w Monaco broni od 2012 roku, nie ma pewnego miejsca w swojej reprezentacji (gwoli ścisłości – Ettori we francuskiej kadrze też się za dużo nie nagrał), wszyscy uważają go za przeciętniaka. Coś tam jednak musi potrafić, skoro zakłada bluzę z numerem 1.
Punkt dla Ettoriego

01-Jean-Luc-ETTORI-Panini-Monaco-1988

Obrona
Patrick Blondeau (ur. 1968) vs. Layvin Kurzawa (ur. 1992)

Francuzowi nigdzie nie było tak dobrze jak w Monaco, gdzie zagrał w 148 spotkaniach. Nie sprawdził się w Anglii (Sheffield Wednesday, Watford), zaliczył trzy niezłe sezony w Olympique Marsylia. Największe sukcesy odnosił w drużynie z Księstwa.
Jego rywal w Monaco jest od 2010 roku i dość mozolnie przebija się do składu. Jego matka jest Polką. We francuskiej kadrze rozegrał dotychczas dwa mecze.
Remis

Franck Dumas (ur. 1968) vs. Fabinho (ur. 1993)
Ten pierwszy to wychowanek Caen, który w Monaco spędził siedem sezonów (222 mecze, dwa gole). Kolejny defensor ASM, który nie sprawdził się na Wyspach (ledwie sześć meczów w Newcastle).
Brazylijczyk znaleziony w Realu Madryt B i sprowadzony do Monaco w 2013 roku. Grywa dość regularnie – zaliczył 53 spotkania, w których zdobył dwie bramki. Występuje też jako defensywny pomocnik.
Punkt dla Dumasa

Emmanuel Petit (ur. 1970) vs. Aymen Abdennour (ur. 1989)
Choć Petit z reguły grał jako defensywny pomocnik, miał takie umiejętności, że na środku obrony pewnie by sobie poradził. W Monaco dziewięć sezonów, 222 mecze, cztery bramki. Największe triumfy święcił już po przejściu do Arsenalu (mistrzostwo świata i Europy), potem grał jeszcze w Barcelonie i Chelsea.
Tunezyjczyk markę solidnego stopera wyrobił sobie w Toulouse, w Monaco ją potwierdza. Lider defensywy w ekipie Jardima.
Remis

Lilian Thuram (ur. 1972) vs. Uwa Elderson Echiejile (ur. 1988)
Francuz pochodzący z Gwadelupy w Monaco rozegrał 159 meczów, strzelił dwa gole. Więcej grał w Parmie i Juventusie, na koniec kariery w Barcelonie. Mistrz świata i Europy, w reprezentacji Francji grał przez 14 lat, zaliczając 142 występy!
Nigeryjczyk, pozyskany z Bragi to ofensywnie usposobiony lewy obrońca, od sześciu lat niemal niezastąpiony w swojej reprezentacji.
Punkt dla Thurama

08-Lilian THURAM ASM 1996

Pomoc
Claude Puel (ur. 1961) vs. Nabil Dirar (ur. 1986)

Puel – cała piłkarska kariera w Monaco, 601 spotkań, cztery gole. Występy na boisku zakończył w 1996 roku, niemal natychmiast zaczął karierę trenerską u boku Wengera. Bez spotkań we francuskiej kadrze.
Prawego pomocnika „Książąt” dobrze znają w Poznaniu. Piłkarze Lecha jeszcze pamiętają jak Marokańczyk wkręcał ich w ziemię podczas meczów z Club Brugge. W Monaco od 2012 roku, pewny punkt zespołu.
Punkt dla Dirara

Enzo Scifo (ur. 1966) vs. Jeremy Toulalan (ur. 1983)
Belg objawił się wszystkim jako genialny nastolatek. Wyciągnięty przez Wengera z Torino w 1993 roku, w Monaco grał najdłużej spośród zagranicznych klubów (cztery lata, 91 spotkań, 20 goli), w latach 1984-1998 etatowy reprezentant Belgii. Najlepiej było mu w Anderlechcie, klubie, w którym się wychował.
Z kolei Toulalan został wyciągnięty w 2013 roku z upadającej Malagi za 5 milionów euro. Kapitan Monaco, który najlepiej czuje się w ojczyźnie (zaliczył trzy kluby: Nantes, Olympique Lyon i Monaco).
Remis

Youri Djorkaeff (ur. 1968) vs. Joao Moutinho (ur. 1986)
Syn Jeana Djorkaeffa został sprowadzony ze Strasbourga w 1991 roku. w ciągu pięciu sezonów w Monaco zaliczył aż 177 spotkań, w których zdobył 65 bramek. Jednak tytuły mistrza świata i mistrza Europy zdobywał już jako gracz Interu Mediolan i 1.FC Kaiserslautern. Niezrównany egzekutor rzutów wolnych.
Rywal Youriego to jeden z najdroższych piłkarzy sprowadzonych do ASM. W składzie Monaco od 2013 roku, kosztował 25 milionów euro. Reżyser gry, etatowy reprezentant Portugalii.
Punkt dla Djorkaeffa

Laurent Viaud (ur. 1969) vs. Geoffrey Kondogbia (ur. 1993)
Monaco było najpoważniejszym klubem Viauda w karierze (pozostałe to m.in. Angers, Rennes, Extremadura i Albacete).
W 2013 roku rosyjski bogacz Dmitrij Rybołowlew zapłacił Sevilli 20 milionów euro za młodego Francuza. Jest jednym z tych, od którego Jardim rozpoczyna ustalanie składu.
Punkt dla Kondogbii

Geoffrey+Kondogbia+Monaco+FC+v+LOSC+Lille+aeA-8Tb0UQTl

Atak
Juergen Klinsmann (ur. 1964) vs. Dimitar Berbatow (ur. 1981)

„Klinsi“ w Monaco spędził raptem dwa sezony, notując 65 spotkań i strzelając 29 bramek. Niemiecki obieżyświat i niezrównany snajper ze średnią około pół bramki na mecz. Był mistrzem świata (1990), mistrzem Europy (1996), wicemistrzem (1992) i brązowym medalistą (1988).
Bułgar to nieco zblazowany już gwiazdor, który złote lata przeżywał w Bayerze Leverkusen i w Anglii (Tottenham, Manchester United, Fulham). Jednak to wciąż groźny napastnik.
Punkt dla Klinsmanna

Victor Ikpeba (ur. 1973) vs. Anthony Martial (ur. 1995)
Nigeryjczyk to w latach 1994-99 podstawowy napastnik Monaco, zagrał 169 spotkań, w których zdobył 55 bramek. Mistrz olimpijski z 1996 roku, w żadnym innym klubie nie zrobił większej kariery.
Jego rywal jest szybki, przebojowy, czasem zbyt ufny we własne umiejętności. Gdy nabierze doświadczenia, kariera stoi przed nim otworem. Nominalny napastnik, u Jardima gra jako lewoskrzydłowy.
Punkt dla Ikpeby

Rezerwowi
Gilles Grimandi (ur. 1970) vs. Almamy Toure (ur. 1996)

Zaufany człowiek Wengera, wraz z nim przeszedł do Arsenalu, w którym rozegrał jeden mecz więcej (114) niż w klubie z księstwa (113). Obrońca lub pomocnik.
Nastolatek to reprezentant Mali, przyszłość dopiero przed nim.
Punkt dla Grimandiego

Luc Sonor (ur. 1962) vs. Wallace (ur. 1994)
Francuz to zasłużony stoper, w Monaco w latach 1986-1995 zaliczył 248 spotkań, strzelając cztery bramki. Pod koniec przygody z ekipą z księstwa wchodził z ławki rezerwowych, jednak wcześniej był żelaznym punktem defensywy ASM. Pod koniec lat 80-tych zagrał nawet dziewięć meczów w kadrze Tricolores.
Wysoki stoper z Brazylii, wypożyczony z portugalskiej Bragi, w której w poprzednim sezonie nie zagrał ani jednego meczu! W Monaco na boisku pojawia się wtedy, gdy kontuzjowani są etatowi środkowi obrońcy.
Punkt dla Sonora

4718459546856_178300001308169678images1

Patrick Valery (ur. 1969) vs. Bernardo Silva (ur. 1994)
Francuz to obrońca, który najlepsze lata kariery spędził w Monaco. Zagrał 179 spotkań, nie zdobył żadnej bramki.
Portugalski pomocnik znaleziony w rezerwach Benfiki, po przyjściu do Monaco, zaczął sporo grać.
Remis

Jerome Gnako (ur. 1968) vs. Yannick Ferreira Carrasco (ur. 1993)
Francuz to pomocnik kojarzony głównie z Monaco, do którego w 1991 roku trafił z Angers. Dobre występy w klubie z Księstwa pozwoliły mu nawet zagrać dwa razy w reprezentacji. Trzy sezony w Monaco (87 spotkań, 13 goli).
Młodemu ofensywnemu pomocnikowi wróży się sporą karierę, w Księstwie jest od 2010 roku. Belgijski zawodnik przebija się do podstawowego składu.
Remis

W naszej zabawie 13:7 wygrała ekipa Wengera. Nie ma co ukrywać, że piłkarze grający 21 lat temu osiągnęli w futbolu znacznie więcej niż ich młodsi koledzy. Jednak spora ilość zawodników z obecnej kadry Monaco to zawodnicy na dorobku i niewykluczone, że pod względem sukcesów dorównają swoim starszym kolegom. I za kilkanaście lat w takiej „papierowej” rywalizacji rezultat może być zgoła inny.

Grzegorz Ziarkowski