Przystanek Bundesliga (29). 1. FC Union Berlin

Czyli w telegraficznym skrócie: zawiła historia, stadion „Na starej leśniczówce”, Nina Hagen i brat Toniego Kroosa.

Co zwróciło ostatnio moją uwagę, kiedy to w jeden z poniedziałkowych wieczorów włączyłem mecz drugiej Bundesligi tego klubu z FC St. Pauli? Odpowiadając dwoma słowami: tablice wyników. Bowiem są dwie. Pierwsza jest nowoczesna, druga zdecydowanie starsza. Obie znajdują się w przeciwległych rogach tego bardzo oryginalnie nazwanego stadionu. Ten obrazek pokazał mi, że „stare” nie musi być całkowicie wyparte przez „nowe”. Sam wygląd tej drugiej jest iście zjawiskowy, nie przymierzając, jak Omega na obiekcie popularnych „Niebieskich” przy ulicy Cichej.

redirect

Trudno powiedzieć, co imituje. To właściwie taki drugi budyneczek wciśnięty pomiędzy trybuny. Ma okienka, całkiem jak na jakiejś prowincji budka kolejowa. Niesamowite.

Głośna i barwna publiczność licznie odwiedza stadion „Na starej leśniczówce”. Może on pomieścić prawie 22 tysiące widzów. Wiele miejsc jest stojących. Tylko kilka tysięcy posiada siedzących.

Historia klubu z Berlina jest dość skomplikowana, ponieważ kilka razy Union wchodził w fuzje i zmieniał nazwę. Pod aktualną występuje od 1966 roku i może na tym się skupię. Ma na koncie kilka sukcesów: zdobycie Pucharu NRD w 1968 r. i trzykrotne wygranie Pucharu… Berlina.
Na arenie międzynarodowej występował w rozgrywkach Pucharu Intertoto, a także Pucharu UEFA.

W 1998, znana muzyczna buntowniczka, Nina Hagen zaśpiewała nowy hymn kibiców „Żelaznych” (to jeden z przydomków Unionu).

Obecny sezon drużyna prowadzona przez Jensa Kellera zaczęła całkiem udanie. Nie gra może bardzo widowiskowego futbolu, ale prezentuje się dość skutecznie. W drugiej linii występuje Felix Kroos (rocznik 1991), brat słynnego Toniego. Ciężko powiedzieć, dlaczego nie utrzymał się jako zawodnik na poziomie Bundesligi (w przeszłości występował m.in. w Werderze Brema). Podobnie jak Toni, sporo widzi i gra w sposób odpowiedzialny. Potrafi też nieźle wykonywać stałe fragmenty gry.

Paweł Król