Retro. Norwich City 1993/94

Kanarki rozbiły angielską klatkę. Odfrunęły daleko. Zatrzymały się dopiero w III rundzie Pucharu UEFA, ulegając późniejszemu triumfatorowi tych rozgrywek, Interowi Mediolan.

Dom
W XI wieku Norwich było drugim co do wielkości angielskim miastem. Pod tym względem ustępowało tylko Londynowi. W 1797 roku założono w nim firmę ubezpieczeniową Norwich Union. W mieście tym znajduje się również Uniwersytet Wschodniej Anglii (University
of East Anglia). A od 1935 r. na Carrow Road rozgrywa mecze Norwich City Football Club.

norwich-quay-side

Przepustka
Piłkarze Norwich uzyskali możliwość gry w europejskich pucharach dzięki zajęciu trzeciego miejsca w lidze na koniec sezonu 1992/93. Uplasowali się wówczas tuż za plecami Manchesteru United i Aston Villi. Dalej tabela wyglądała tak… 8.Tottenham, 9. Manchester City, 10. Arsenal, 11. Chelsea, 16. Ipswich Town (lokalny rywal Kanarków). Czerwona latarnia zaświeciła w Nottingham.

norwichvsmanutd1993

Ci, którzy dziobali
Na pierwszy mecz pucharowy z Vitesse Arnhem, Norwich wyszło w następującym składzie: Bryan Gunn (obok Andy’ego Gorama, moim zdaniem, najlepszy szkocki bramkarz), Ian Culverhouse, Mark Bowen (legenda klubu), Robert Newman, John Polston (z opaską kapitana), Gary Megson (menedżer Norwich w sezonie 1995/96), Efan Ekoku, Ian Crook, Chris Sutton (rosły napastnik, którego bliżej przedstawiać nie trzeba), Ruel Aldrian Fox (skrzydłowy szybki jak błyskawica, dwa występy w kadrze Anglii B), Jeremy Goss (urodzony na Cyprze reprezentant Walii). Na trenerskiej ławce zasiadł Mike Walker.

Holendrzy zostali odprawieni z bagażem trzech bramek, wynik brzmiał 3:0. Gościom nie pomógł stojący między słupkami, po latach gracz między innymi klubu z Old Trafford i West Ham United – Raimond van der Gouw, grający w obronie Theo Bos, pomocnik Phillip Cocu, a także rezerwowy tego dnia Roy Makaay.

W rewanżu padł wynik bezbramkowy i piłkarze o barwnym upierzeniu mogli sposobić się do kolejnej rundy. Tam czekał na sympatyczną ekipę Bayern Monachium.

Pierwszy mecz rozegrano w Niemczech. Na stadionie Olimpijskim tylko 28 tysięcy widzów oglądało zwycięstwo gości. Szybko strzelone bramki przez Gossa i Bowena załatwiły sprawę. Gospodarzom nie pomogło kontaktowe trafienie Christiana Nerlingera i mecz zakończył się wygraną Kanarków 2:1.

W drugim spotkaniu szybko zaczęły się emocje. W 7. minucie gola dla Bayernu wbił do żółtej siatki Jose Adolfo Valencia. Wyrównał w 50. minucie „Jerry” Goss. Wynik do końca już się nie zmienił. 1:1. Zawodnicy z Bawarii musieli uznać wyższość skromnego klubu z Carrow Road.

Odlot
24.11.1993, III runda walki o Puchar UEFA, Norwich kontra Inter. Już do tego meczu Kanarki dostarczyły swoim kibicom emocji równym tym, które ci mogli oglądać co najwyżej w „Ptakach” Alfreda Hitchcocka. Napięcie rosło z każdą minutą. W końcu wybiła godzina prawdy. Publiczność przywitała drużynę z Mediolanu, która rozpoczęła mecz w składzie: Walter Zenga, Giuseppe Bergomi, Angelo Orlando, Massimo Paganin, Antonio Paganin, Sergio Battistini, Francesco Dell’ Anno, Wim Jonk, Davide Fontolan, Dennis Bergkamp, Ruben Sosa. „Internazionale” dyrygował z ławki Osvaldo Bagnoli.

tumblr_lyo46oAuBW1qfxktpo1_500

Niespodzianki nie było. Mediolańczycy wygrali 1:0, zadecydował gol Bergkampa z karnego w 81. minucie.

Na rewanż do Włoch Kanarki poleciały bez żadnej zaliczki. Zadanie było więc karkołomne. Jednak znowu stoczyli wyrównane zawody z utytułowanym przeciwnikiem. Skapitulowali w 88. minucie, po raz kolejny za sprawą kopnięcia piłki przez magicznego Bergkampa. Dobiegł tym samym koniec lotu i nadziei na ćwierćfinał.

Wyczyn
Tamten sezon piłkarze Norwich zakończyli na 12. miejscu, mistrzem został ponownie United, a z ligi spadł Sheffield United, Oldham Athletic i Swindon Town. Walkera, który popadł w konflikt z zarządem – sprzeciwiał się wyprzedaży zawodników, na stanowisku zmienił w trakcie sezonu John Deehan. Najlepszym strzelcem drużyny okazał się zdobywca 25 bramek, Sutton. Średnia widzów na Carrow Road wyniosła 18 tysięcy. Klub dotarł do III rundy Pucharu Ligi Angielskiej (w całej historii wygrał go dwa razy: 1962 i 1985) oraz IV rundy Pucharu Anglii.

Występ w Pucharze UEFA fani Norwich docenili niesamowicie. Dość powiedzieć, że pięciu zawodników z tamtej kadry umieścili w „jedenastce wszech czasów”. Oto ona (w nawiasie lata gry z kanarkiem na piersi):

Kevin Keelan (1963-80)
Ian Culverhouse (1985-94)
Steve Bruce (1984-87)
Duncan Forbes (1968-81)
Mark Bowen (1987-96)
Darren Huckerby (2003-08)
Ian Crook (1986-97)
Martin Peters (1975-80)
Darren Eadie (1993-99)
Chris Sutton (1991-94)
Iwan Roberts (1997-2004)

Obecnie Norwich dzielnie radzi sobie w Premier League. Daleko im jednak do gigantów angielskiego futbolu. Występy w pucharach także pozostają marzeniem. Za to z dumą i honorem, bez żadnych podejrzanych inwestorów, kroczą, nie dając się zepchnąć na peryferie.

MP_02_NCFC_Holiday inn_new hotel_aerial

Paweł Król