Retro. Stal Mielec 1972/73

Pierwszy tytuł mistrza Polski zapoczątkował złote lata w historii Fabrycznego Klubu Sportowego.

W 1970 roku mielczanie powrócili w szeregi pierwszoligowców. Pierwszy sezon po drugoligowej kwarantannie Stal zakończyła na 10. miejscu, co pozwoliło utrzymać się w pierwszoligowej stawce, którą opuściły wówczas ROW Rybnik (także beniaminek) i GKS Katowice. Sezon później Stal zakończyła rozgrywki ligowe na 5. miejscu, doczekała się także pierwszego reprezentanta Polski w osobie Grzegorza Laty.

Rozgrywki 1972/73 to wielki sukces „Stalówki” – pierwszy tytuł mistrza kraju. Stawka była wyrównana. Do zdobycia tytułu potrzebnych było 36 punktów, na które złożyło się 13 wygranych (wówczas zwycięstwo premiowano dwoma punktami) i 10 remisów. Mielczanie ponieśli trzy porażki. O trzy punkty ekipa węgierskiego trenera Karoly’ego Konthy wyprzedziła Ruch Chorzów, zaś o sześć Gwardię Warszawa, Górnika Zabrze i Wisłę Kraków. Swój pierwszy indywidualny skalp w postaci tytułu króla strzelców, z dorobkiem 13 bramek, wywalczył Lato.

Skład mistrzowskiej ekipy wyglądał następująco:
Bramkarze
Zygmunt Kukla
(1948 – 2016) – w reprezentacji zadebiutował dopiero trzy lata po zdobyciu mistrzowskiego tytułu. Z orłem na piersi grał 20 razy. Dla Stali rozegrał 340 ligowych spotkań (w I i II lidze). Jeden z najlepszych polskich golkiperów w swoim czasie. Po zakończeniu kariery życie go nie oszczędzało – gdy pracował jako robotnik w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego, wózek widłowy zmiażdżył mu nogę. Szereg operacji uchronił go przed amputacją. Utrzymywał się z renty chorobowej. W wieku 50 lat zdiagnozowano u niego raka gardła. 18 maja będzie pierwsza rocznica jego śmierci.

Stanisław Majcher (1936 – 2014) – niewysoki (174 cm) jak na bramkarza, co nie przeszkodziło mu dostać się do kadry Polski – debiutował w 1966 roku w meczu z NRD. Przed występami w Stali, grał m.in. w Stali Rzeszów i Wisłoce Dębica.

Obrońcy
Artur Janus
(1948 – 1991) – wychowanek Tempa Stolarzowice, miał spory wkład w wywalczenie mistrzowskiego tytułu, z reguły grał w podstawowym składzie. Rok po zdobyciu mistrzostwa przeniósł się do Wisłoki Dębica.

Marian Kosiński (ur. 1945) – środkowy obrońca, od którego trenerzy zazwyczaj rozpoczynali ustalanie składu. W barwach Stali rozegrał aż 263 mecze w ekstraklasie, co daje drugi wynik w historii po Lacie. Dwukrotnie pracował jako pierwszy trener Stali.

Krzysztof Rześny (ur. 1946) – do Mielca przyszedł w 1970 roku z Motoru Lublin. Przez osiem lat przywdziewał barwy mieleckiego klubu. Grał jako stoper, zaliczył pełny mecz przeciwko Anglii (2:0 w 1973 roku).

Eryk Hansel (ur. 1941) – lewy obrońca, kapitan mistrzowskiego zespołu. Po zdobyciu tytułu przekazał opaskę Henrykowi Kasperczakowi i wyjechał do Kanady.

Ryszard Rachwał (ur. 1939) – sprowadzony z Resovii grał jako pomocnik, z czasem przesunięty na pozycję stopera. Próbował pracować jako trener w lokalnych klubach, potem wyemigrował do Kanady.

Jan Wiącek (ur. 1951) – wchodził do zespołu. Dopiero w kolejnym sezonie zyskał na znaczeniu i trener korzystał częściej z jego usług.

Pomocnicy
Włodzimierz Gąsior
(ur. 1948) – mojemu pokoleniu znany głównie jako trener tarnobrzeskiej Siarki i Korony Kielce. Spore sukcesy święcił dekadę temu z mielecką młodzieżą. Był podstawowym zawodnikiem Stali, która w kraju nie miała sobie równych.

Henryk Kasperczak (ur. 1946) – wychowanek Stali Zabrze, który w najlepszym zabrzańskim klubie, Górniku nigdy nie zagrał. W Mielcu spędził dziesięć tłustych lat. Mistrzostwo ze Stalą było początkiem pięknej piłkarskiej kariery. Po jej zakończeniu ceniony trener – tak na niwie klubowej we Francji i w Polsce (Wisła Kraków) jak i reprezentacyjnej w Afryce (Wybrzeże Kości Słoniowej, Tunezja, Mali).

Adam Popowicz (ur. 1947) – „Nochal” do Mielca przyszedł z Wawelu Kraków. Był uniwersalnym piłkarzem, najczęściej grającym na skraju pomocy, ale też sprawdzał się jako rozgrywający, napastnik, a nawet stoper. Po Stali grał m. in. w Motorze Lublin i Górniku Zabrze.

Ryszard Sekulski (ur. 1947) – człowiek z Podkarpacia, wychowanek Unii Nowa Sarzyna. Grał jako lewy pomocnik, bądź lewoskrzydłowy. Strzelał sporo bramek, miał duży wkład w wywalczenie pierwszego mistrzowskiego tytułu. Potem przeniósł się do Siarki Tarnobrzeg.

Stanisław Stępień (ur. 1952) – miał śladowy wkład w zdobycie tytułu. Wystąpił ledwie w dwóch meczach.

Napastnicy
Jan Domarski
(ur. 1946) – strzelec jednej z najważniejszych, jeśli nie najważniejszej bramki w historii polskiego futbolu. Trafił na Wembley, w słynnym meczu Anglia – Polska w 1973 roku.

Najpierw ustanowił rekord w ilości rozegranych spotkań i strzelonych goli dla Stali Rzeszów, potem przeniósł się do Mielca, gdzie święcił największe triumfy klubowe.

Witold Karaś (ur. 1951) – urodzony w Nisku na Podkarpaciu, w Stali grał aż 11 lat. Był kapitanem „młodzieżówki”, po zdobyciu mistrzowskiego tytułu zagrał dwa mecze w reprezentacji Kazimierza Górskiego. Po zakończeniu kariery szkoleniowiec klubu z Mielca.

Tadeusz Krysiński (ur. 1946) – wychowanek Jagiellonii próbował się przebić do pierwszej jedenastki, lecz konkurencję miał mocną. W mistrzowskim sezonie zagrał 18 meczów, strzelił jedną bramkę, po czym odszedł do innej Stali, tej z Rzeszowa.

Grzegorz Lato (ur. 1950) – w Mielcu spędził najlepsze lata. Jeden z najlepszych polskich napastników w historii, mistrzowski sezon był początkiem do wielkiej kariery – mistrz i wicemistrz olimpijski, dwa brązowe medale na mundialach, strzelec 45 goli dla reprezentacji, dla której zagrał w 100 meczach. Po zakończeniu kariery trener i działacz piłkarski, senator, a nawet kochany przez wszystkich „betonowych” prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Stanisław Stój (ur. 1944) – kolejny człowiek z Podkarpacia. Urodzony w Jaśle środkowy napastnik w Stali spędził osiem najlepszych lat swojej kariery. Rok po wywalczeniu mistrzostwa przeniósł się do Nowej Huty, a z krakowskim Hutnikiem związany jest do dziś poprzez różne funkcje jakie pełnił w klubie z Suchych Stawów.

Na zdjęciu głównym stoją od lewej: Zygmunt Kukla, Ryszard Sekulski, Witold Karaś, Eryk Hansel, Włodzimierz Gąsior, Krzysztof Rześny, Marian Kosiński, Stanisław Majcher. Klęczą od lewej: Stanisław Stój, Jan Domarski, Artur Janus, Adam Popowicz, Jan Wiącek, Grzegorz Lato, Henryk Kasperczak.

Grzegorz Ziarkowski