TOP 250. Fernando Hierro (29.)

Subiektywny ranking najlepszych piłkarzy świata ostatnich trzech dekad. Na pozycji 29. Fernando Ruiz Hierro.

Hiszpański obrońca lub pomocnik ur. w 1968 r. w Vélez-Málaga.
Bardzo silny, solidny, świetnie „czytał” rywali (jako obrońca), z dobrą techniką i kreacją gry (jako pomocnik) i mocnym strzałem (niemal jak napastnik). Po prostu wszechstronny.

Zaczynał w Realu Valladolid (66/3), później kolejno – Real Madryt (602/128), katarski Al-Rayyan (19/3) i na zakończenie kariery Bolton (35/1).
W Madrycie pięć Mistrzostw, Puchar i cztery Superpuchary Hiszpanii, trzy Puchary i Superpuchar Europy, w Katarze Puchar tego kraju.

W reprezentacji Hiszpanii 89 meczów i 29 bramek.
Grał w czterech Mundialach (1990, 1994, 1998, 2002) i dwóch Euro (1996, 2000).
W kadrze debiutował 20 września 1989 w meczu z Polską (Hiszpania – Polska 1:0).

Trzykrotnie wybierany do Jedenastki FIFA, w 1997/98 Najlepszy Obrońca w Europie, dwa razy w Drużynie Roku wg ESM, takoż w Drużynie MŚ 2002.

Jego dwaj starsi bracia także byli obrońcami; Antonio grał w Maladze i Herculesie, a Manolo m.in. w Maladze, Realu Valladolid i Betisie.

Po zawieszeniu butów na kołku zajął się trenerką; samodzielnie prowadził Real Oviedo i reprezentację Hiszpanii.

***

Jakość obrazu dupy nie urywa, ale to nic. Niezwykle bramkostrzelny piłkarz, jak na defensywnego:

Dariusz Kimla