Turniej na Malcie

Niczego sobie miejsce. Nie tylko do gry w piłkę.

Atrakcyjne dla podróżników spragnionych ciepłego klimatu, ładnych widoków i spokoju. Zdarza się, że na maltańskie wyspy zaglądają także ekipy filmowe. Wolfgang Petersen na ich plażach kręcił „Troję”.

To tam realizowała swój romans na wyspie Gozo Angelina Jolie w filmie „Nad morzem”, gdzie na stałe pozostawiono już ławkę, która powstała na potrzeby produkcji. Z kolei dynamiczne kino rozgrywało się na dachach maltańskich budynków w „Assassin’s Creed” Justina Kurzela. Wreszcie Kenneth Branagh ekranizował pełną moralnych dylematów powieść Agathy Christie „Morderstwo w Orient Expressie” właśnie tam. Przejdźmy jednak do futbolu…

Od 1986 do 2008 roku, w lutym, odbywał się na Malcie turniej piłki nożnej (Malta International Tournament) pod przewodnictwem tamtejszej federacji w oryginalnym języku nazywającej się Assoċjazzjoni tal-Futbol ta’ Malta. Należy wspomnieć, że nie był organizowany co roku. W sumie rozegrano 14 edycji. Przeważnie do rywalizacji przystępowały cztery drużyny; kilka razy zdarzyło się, że trzy. Grano systemem każdy z każdym w jednej grupie.

W pierwszych latach (1986 i 1987) rozgrywki miały charakter bardziej klubowy. Puchar zdobywały wówczas kluby niemieckie: najpierw 1. FC Kaiserslautern, a następnie VfB Stuttgart. W 1987 drugie miejsce po dwóch remisach zajęła Legia Warszawa.

Od 1988 grały już wyłącznie reprezentacje. Na Maltę przybywały najczęściej z Europy. Sporadycznie z innych kontynentów. Z Afryki Algeria i Tunezja. Z Azji Korea Południowa i Jordan.

W 1996 z mocną kadrą wystąpiła Rosja, co miało swoje odzwierciedlenie w końcowej klasyfikacji. Rosjanie wygrali wszystkie trzy mecze. Na początek ograli gospodarzy, Maltę, 2:0 po trafieniach Walerija Karpina i Siergieja Kirjakowa. Kolejnego przeciwnika, Islandię, 3:0 po golu Andrieja Kanczelskisa i dwóch Karpina. Na koniec Sborna rozmontowała Słowenię w stosunku 3:1. Tym razem do siatki trafiali: dwukrotnie Igor Simutienkow i raz znany z występów z FC Porto, wtedy piłkarz stołecznego Spartaka, Dmitrij Aleniczew.

Dwa lata później najlepsza okazała się na Malcie Gruzja z Temurem Kecbaią na czele. Dla Łotwy zaś w sumie trzy gole zgromadził były napastnik Southampton, Marians Pahars. Każdy mecz rozgrywano w miejscowości Ta’ Qali, gdzie znajduje się Stadion Narodowy Malty.

W kolejnej edycji (w 2000) górą byli Albańczycy, wśród których był prawdziwy obieżyświat. Były obrońca, który zjeździł świat od Szkocji po Japonię, Rudi Vata; gracz m.in. Celticu, Apollonu Limassol, Energie Cottbus i Yokohamy.

Najwięcej triumfów w tych rozgrywkach mają reprezentacje Malty i Białorusi. Po dwa. Raz Białorusini wygrywali drużyną złożoną z piłkarzy do lat 21. W obu turniejach brał udział Wiaczasłau Hleb, młodszy brat lepiej znanego szerokiej publiczności Alaksandra.

Tutaj pełny wykaz edycji i zwycięzców.

Jak widać, na Maltę nie zjeżdżała ścisła czołówka piłkarska. Przewinęło się za to przynamniej kilkunastu nieprzeciętnych graczy, których miejscowi kibice mogli oglądać w słonecznym klimacie wyspy.

Paweł Król