Jugosławia jedzie na Mundial
Postanowiłem zabawić się w selekcjonera reprezentacji… Jugosławii.
Jakiś czas temu dyskutowałem ze znajomym, który jest zafascynowany Bałkanami (Trevor – pozdrawiam), o tym, co by było, gdyby się Jugosławia nie rozpadła… Zostawiliśmy politykę, ekonomię itp. klimaty w spokoju i zajęliśmy się oczywiście piłką nożną.
Koniec końców, doszliśmy do wspólnego wniosku, że taka reprezentacja mogłaby nieźle namieszać na wielkich imprezach…
Te przypuszczenia nie są bezpodstawne, bowiem kiedyś Jugosławia była piłkarską potęgą. Dlaczego więc teraz miałoby być inaczej?
Gdy ten piękny bałkański kraj stanowił jedność (przynajmniej na mapie), piłkarze zdobyli pięć medali olimpijskich – złoto 1960, srebro 1948, 1952, 1956 i brąz 1984. Dwa razy grali w półfinale Mistrzostw Świata – 1930, 1962, dwukrotnie także w finale Mistrzostw Europy – 1960, 1968, a w roku 1987 na turnieju rozgrywanym w Chile, młodzi zawodnicy (zwani Złotym Pokoleniem) zdobyli Mistrzostwo Świata juniorów. Wielu z tamtych zawodników podpisało kontrakty z największymi klubami Europy i było tam wiodącymi postaciami.
„Jugosławia Brazylią Europy” – mówiono i pisano. Do dziś tak jest. Tamte kraje, to prawdziwe kopalnie piłkarskich diamentów…
A jak wyglądają dziś owe federacje w rankingu FIFA? Całkiem nieźle; Chorwacja 16., Bośnia i Hercegowina 19., Słowenia 29., Serbia 30., Czarnogóra 52., Macedonia 84.
Tylko jedna z tych ekip stoi niżej od naszej reprezentacji… Dwie pierwsze z wymienionych jadą w tym roku na Mundial do Brazylii, więc wszystko się zgadza.
A gdyby się Jugosławia nie rozpadła, zapewne jechałaby na ten najważniejszy turniej, jako całkiem solidna ekipa i jeden z kandydatów do medalu.
OK, jestem selekcjonerem i zabieram na turniej 23 zawodników.
Wyobraźmy sobie, że wszyscy są zdrowi, kontuzje ominęły „moich” piłkarzy i przed nami pierwszy mecz grupowy. Wychodzę klasycznym 4-4-2. Tak to widzę:
WYJŚCIOWA JEDENASTKA
BRAMKA
Samir Handanovič (Słowenia 68/0) – Etatowy bramkarz mediolańskiego Interu. Rocznik 1984. Urodził się w Lublanie, ale jego rodzice byli Bośniakami. Bardzo szybki i odważny. Mistrz obrony rzutów karnych.
LEWA OBRONA
Aleksandar Kolarov (Serbia 45/4) – Jeden z najlepszych lewych defensorów w Premier League, obecnie w Man City. Silny i solidny. Rocznik 1985. Jego starszy brat Nikola grał m.in. w KSZO Ostrowcu Świętokrzyskim.
ŚRODKOWA OBRONA
Josip Šimunić (Chorwacja 105/3) – Niezwykle doświadczony i inteligentny zawodnik. Taki, jakiego potrzeba na środku defensywy. Aktualnie w Dinamie Zagrzeb, wcześniej przez 13 sezonów w Bundeslidze. Urodzony w 1978 r. w stolicy Australii. Jego rodzice to bośniaccy Chorwaci.
Stefan Savić (Czarnogóra 25/2) – Młody i szybki defensor. Mimo młodego wieku, ma za sobą występy w Man City. Obecnie w Fiorentinie, gdzie jest podstawowym obrońcą. Ur. w 1991 r. w maleńkiej miejscowości Mojkovac.
PRAWA OBRONA
Branislav Ivanović (Serbia 67/7) – Znakomity i doświadczony, znany wszystkim fanom futbolu. Obecnie w Chelsea. Rocznik 1984.
LEWA POMOC
Zoran Tošić (Serbia 53/8) – Szybki i pracowity skrzydłowy, podstawowy zawodnik CSKA Moskwa, aktualnego Mistrza Rosji. Ur. w 1987 roku.
ŚRODKOWA POMOC
Luka Modrić (Chorwacja 73/8) – Rozgrywający w „mojej” ekipie. Znakomity, szybki, kreatywny, obunożny. Uniwersalny piłkarz; może grać jako ofensywny, może także na skrzydle. Aktualnie w Realu Madryt. Rocznik 1985.
Ivan Rakitić (Chorwacja 59/9) – Ofensywny, świetny piłkarz. Mimo stosunkowo młodego wieku (1988) ma na koncie występy w niezłych firmach – FC Basel, Schalke 04 i aktualnie Sevilla FC. Urodził się w Szwajcarii, ale jego rodzice to Chorwaci.
PRAWA POMOC
Darijo Srna (Chorwacja 110/21) – W mojej opinii najlepszy i jeden z najbardziej doświadczonych piłkarzy z omawianej ekipy. Kapitan reprezentacji. Defensywny, ale i kreatywny w konstruowaniu akcji. Ur. w 1982 r., od 11 sezonów podstawowy zawodnik i „mózg” Szachtara Donieck.
ATAK
Edin Džeko (Bośnia i Hercegowina 59/33) – Silny, wysoki, skoczny, bramkostrzelny. Były Król Strzelców Bundesligi, aktualnie w Manchester City. Rocznik 1986.
Mario Mandžukić (Chorwacja 46/13) – Dobry napastnik, szanowany również za zaangażowanie w grę… obronną. Nie ociąga się, wraca i pomaga drużynie. Aktualny posiadacz Pucharu Europy z Bayernem, w finale strzelił pierwszą bramkę. Rocznik 1986.
***
REZERWOWI
BRAMKA – Asmir Begović (BiH 27/0, aktualny klub: Stoke City, rocznik 1987), Stipe Pletikosa (Chorwacja 109/0, FK Rostów, 1979).
OBRONA – Vedran Ćorluka (Chorwacja 70/4, Lokomotiw Moskwa, 1986), Emir Spahić (BiH 70/3, Bayer Leverkusen, 1980), Neven Subotić (Serbia 36/2, Borussia Dortmund, 1988), Nemanja Vidić (Serbia 56/2, Manchester United, 1981).
POMOC – Josip Iličić (Słowenia 23/1, ACF Fiorentina, 1988), Miralem Pjanić (BiH 39/7, AS Roma, 1990), Valter Birsa (Słowenia 65/5, AC Milan, 1986).
ATAK – Vedad Ibišević (BiH 51/20, VfB Stuttgart, 1984), Goran Pandev (Macedonia 75/26, SSC Napoli, 1983), Mirko Vučinić (Czarnogóra 39/15, Inter Mediolan, 1983).
Tak prezentuje się ekipa, którą starannie wyselekcjonowałem. Myślę, że ta drużyna mogłaby ugrać nawet medal. Mogłoby być zgoła inaczej; zespół mógłby przerżnąć wszystkie mecze grupowe i wrócić szybko do domu. Cóż… To jest sport i wszystko się może zdarzyć. Pewnie dlatego tak kochamy piłkę nożną…
***
Brałem pod uwagę również następujących graczy, ostatecznie jednak trzeba było z kogoś zrezygnować i na Mundial 2014 nie załapali się tacy zawodnicy jak: Boštjan Cesar (Słowenia 73/6), Niko Kranjčar (Chorwacja 81/16), Matija Nastasić (Serbia 13/0), Dejan Lovren (Chorwacja 22/2), Mateo Kovačić (Chorwacja 7/0), Nikica Jelavić (Chorwacja 31/5).
Dariusz Kimla